तुकोबारायांचे अभंग भाग -२

५१ आलिंगनें घडे । मोक्ष सायुज्यता जोडे ॥१॥ ऐसा संताचा महिमा । जाली बोलायाची

तुकोबारायांचे अभंग भाग -१

१ समचरणदृष्टि विटेवरी साजिरी । तेथें माझी हरी वृत्ति राहो ॥१॥ आणीक न लगे

हीच अमुची प्रार्थना अन् हेच अमुचे मागणे हीच अमुची प्रार्थना अन् हेच अमुचे मागणे

खरा तो एकची धर्म जगाला प्रेम अर्पावे जगी जे हीन अतिपतित, जगी जे दीन

आतां विश्वात्मकें देवें । येणें वाग्यज्ञें तोषावें ।तोषोनि मज द्यावें । पसायदान हें ॥

॥ जय जय रघुवीर समर्थ ॥ कदा ओळखीमाजि दूजे दिसेना।मनी मानसी द्वैत काही वसेना॥बहूता

॥जय जय रघुवीर समर्थ ॥ देहेबुद्धिचा निश्चयो ज्या ढळेना।तया ज्ञान कल्पांतकाळी कळेना॥परब्रह्म तें मीपणे

॥जय जय रघुवीर समर्थ ॥ नव्हे चेटकी चाळकू द्रव्यभोंदु।नव्हे निंदकू मत्सरू भक्तिमंदू॥नव्हे उन्मतू वेसनी

॥जय जय रघुवीर समर्थ ॥ असे सार साचार तें चोरलेसे।इहीं लोचनी पाहता दृश्य भासे॥निराभास

॥जय जय रघुवीर समर्थ ॥ अहंतागुणे सर्वही दुःख होते।मुखे बोलिले ज्ञान ते व्यर्थ जाते॥सुखी

॥जय जय रघुवीर समर्थ ॥ खरें शोधितां शोधितां शोधिताहे।मना बोधिता बोधिता बोधिताहे॥परी सर्वही सज्जनाचेनि

॥जय जय रघुवीर समर्थ ॥ म्हणे दास सायास त्याचे करावे।जनीं जाणता पाय त्याचे धरावे॥गुरू

॥जय जय रघुवीर समर्थ ॥ भजाया जनीं पाहतां राम एकू।करी बाण एकू मुखी शब्द

॥जय जय रघुवीर समर्थ ॥ महाभक्त प्रल्हाद हा कष्टवीला।म्हणोनी तयाकारणे सिंह जाला॥न ये ज्वाळ

॥जय जय रघुवीर समर्थ ॥ हिताकारणे बोलणे सत्य आहे।हिताकारणे सर्व शोधुनि पाहें॥हितकारणे बंड पाखांड